Driekoningen staat morgen op de kalender maar het zal pas zaterdag zijn dat wij de wijze mannen uit het Oosten vieren. Dat Driekoningen in Denderhoutem – Atom voor de locals – nog echt leeft, is op minst zwak uitgedrukt. Het is er zelfs het belangrijkste feest van ’t jaar. Jong en oud starten weken op voorhand met de voorbereidingen. Gretig wordt er gezocht naar creatieve verkleed-thema’s en dient de lokale actualiteit als inspiratie voor een leuke liedjesmedley. Op de grote dag is dan tijd voor een tocht van huis tot huis. Punten -en ook pinten- worden uitgedeeld en iedereen haalt uitgebreid zijn hart op.
En wat eet een koning dan op zo’n dag? Op zo’n dag gaat vooral de uitdrukking ‘waar de brouwer is, hoeft de bakker niet te zijn’ op. Van huis tot huis wisselen snoepjes, koekjes en hartige hapjes elkaar af. Alles rijkelijk overgoten met het nodige vocht : van water tot straffer water, van goede porto, betere porto tot de beste huisgemaakte porto. En ja, dan is er nog mijn ‘eet’traditie op Driekoningen. Voor ik ’s avonds op pad ga, leg ik altijd een stevige fond met een stevige boterham met kop en mosterd. Ook haring op azijn en een stevige droge worst kunnen niet ontbreken op mijn feestdieet.
De laatste jaren probeer ik ook een Driekoningen-taart op de kop te tikken. Meer en meer bakkers bieden deze heerlijkheid eenmalig aan en verstoppen er de boon in. Wil je liever zelf aan de slag dan kan je je laten inspireren door dit recept van de geweldige David Lebovitz en zijn authentiek Frans recept van Gallette des rois. Bonne chance!
Ps….ik ben een beetje fier dat mijn dochters deze traditie mooi verder zetten. Wat vind je van deze ‘levende schilderijen van een paar jaar geleden?
Dit is op Cuberdon & Macaron herblogden reageerde:
Omdat mooie tradities moeten blijven bestaan….