Alles kan beter…. in dit restaurant

Je hebt hard gewerkt en kijkt geweldig uit naar een gezellig avondje uit. Je ontdekt een nieuw restaurant en reserveert een tafeltje. Net voor je vertrekt, ga je nog even piepen op hun website en begin je flink te watertanden. Je verwachtingen stijgen met de minuut maar worden snel een grote desillusie…

Als rasechte foodie en liefhebber van de echte horeca vind ik het mijn plicht om mijn verhaal te doen. Ik wil jullie hiermee laten genieten van een verhaal dat te gek is voor woorden. Graag neem ik het ook op voor echte chefs die met veel kennis en liefde hun zaak runnen en hou ik vooral een pleidooi voor eerlijkheid : zeg wat je doet en doe -ook op het internet- wat je zegt, schat je eigen capaciteiten en biedt je klanten waar voor hun zuurverdiende centen.

Omdat ik enkel mijn mening kwijt wil en ondernemerschap echt  apprecieer, hou ik de naam van het restaurant liever geheim. Geniet van een beleving die ober Manuel haast tot leven bracht…

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=H-oH-TELcLE]

Laat ons positief starten : een eerste indruk die goed zat . Het pand is prachtig gerestaureerd en stijlvol verlicht. Ook de Scandinavische inrichting kon mij helemaal behoren. Bovendien kregen wij een leuk plaatsje toebedeeld. Achteraf gezien was deze plaats – met zicht op de bar en de keuken- een minder goed idee.

Na een kwartier kregen wij samen met uitgebreide verontschuldigingen voor de ‘kleine’ vertraging  de kaart. Wij – echte Hendricks-fans- maakten met het oog op de vooruitgang- snel een keuze. Maar dat was buiten de ober -laten wij hem Manuel dopen- gerekend. Hij had het druk met menukaarten verdelen, verontschuldigingen uiten én vooral met klungelen.  Drank uitschenken, stijlvol serveren en zelfs brood snijden leek niet echt zijn ding. Maar goed, ons geduld werd beloond : wij bestelden onze gin-tonic. De keuze én variatie op dit vlak was groot. Wij kozen natuurlijk voor de beste : Hendricks met Fever Tree (voor de democratische prijs van 12 euro :-)) maar kregen de verkeerde : veel te weinig gin en met de verkeerde tonic. Gelukkig liet de ober door zijn onhandigheid één flesje vallen en werd één fout noodgedwongen rechtgezet.

Genieten van een gin-tonic kan ik lang rekken maar zo lang als het wachten op ons hoofdgerecht had ik nooit verwacht. Ondertussen kregen wij ook nog de melding dat één van de suggesties niet meer voorradig was en trakteerde de chef – gedecoreerd met een vuile keukenschort-  ons op een  te simpel soepje. Genieten deden wij dan maar van de show van Manuel. Nog nooit zagen wij zoveel vorken en messen op de grond vallen. Nog nooit zagen wij zoveel onkunde achter en voor de bar. De bonnetjes werden twintig keer gecontroleerd. In de keuken zagen wij veel volk maar weinig volk aan het werk (5 man personeel voor 19 couverts).

En ja, wachten bleven wij doen.  Tijd voor een leuke selfie, een post op Facebook  en wat swipen op de Ipad. Ook van de leuke interacties met onze lotgenoten konden wij genieten.Uiteindelijk arriveerde het hoofdgerecht exact 2 uur na de bestelling. Het was te lang wachten voor een sober bord waarvan alleen het hertenkalf het vermelden waard was. De aardappelblokjes zagen zwart en van de beloofde millefueille van witloof en appel bleef enkel een hoopje over. En ja, ook Manuel speelde geweldig zijn rol. Hij arriveerde rijkelijk laat -net voor ik het voorlaatste stukje vlees achter mijn kiezen duwde- met de saus. Nou ja, saus, iets roos en waterachtig was een betere omschrijving….

Na drie uur en een dessert dat niet eens het vermelden waard was, was het tijd voor de grootste ontgoocheling : de rekening. Natuurlijk was ze veel te hoog voor de kwaliteit die wij gekregen hebben maar vooral de extra aangerekende tonics waren de spreekwoordelijke druppel die onze slechte restaurantervaring ooit helemaal compleet maakten. Hier keren wij beslist nooit of zoals mijn dochter van 8 haar ervaring samenvatte met de woorden : dit restaurant zou je beter ‘Alles kan beter’ noemen.

Tot slot wil deze foodie het met dit artikel een ode brengen aan de echte chefs. De echte vakman die met liefde en kennis zijn zaak runt en zijn gasten een correcte prijs -kwaliteitsverhouding biedt. Ik wil ook oproepen tot meer authenticiteit. Maak je klanten maar ook jezelf geen blaasjes wijs en doe wat je zegt en zeg wat doet. Ben je een chef, blijf of word dan chef. Is koken je hobby (zoals bij deze chef) blijf dan bij je leest (én je hobby).

PS Geen paniek.  Ik kom deze ontgoocheling zeker te boven, te meer omdat ik morgen een sterretje mag bezoeken. Me happy

Geef een reactie

2 Comments

  1. 1.25.14
    Jackie said:

    Hello,

    Donderdagavond ben ik naar resto Publiek in Gent, het nieuwe restaurant van Olly Ceulenaere geweest. Het is pas sinds vorige dinsdag open. Ik ga je niet veel verklappen, maar het is subliem, origineel, vlot, vindingrijk, heeeeeel lekker,kortom zoek het zelf eens uit. Zesgangenmenu voor 55 euro.
    Ben dus zeker dat jij het niet had over Publiek of zijn Manuel.
    Smakelijk!!!!

    • 1.25.14

      Daar kan je heel zeker van zijn. Bedankt voor je reactie, ik heb nog meer goesting om een plaatsje te reserveren.

      Anniek