Het moment zal ik nooit vergeten. Het was op een moderne manier, via een appje. “Hey mamsie, de veggiekost is hier zo lekker. Ik eet voortaan geen vlees meer.” Een welgemeende sorry beenhouwersdochter voegde ze er nog aan toe. Daar zat ik dan, in de zetel mijmerend over het verdwijnen van een stukje familiegeschiedenis en denkend wat nu?
Mag het ietsje meer zijn?
Tussen de worsten en de hammen ben ik grootgebracht. Het zinnetje “Mag het ietsje meer zijn” was letterlijk dagelijkse kost. In het atelier van mijn vader hadden wij onze speeltuin; satés maken, worsten draaien en hammen verpakken waren onze (verplichte) hobby’s. Het liefst ging ik mee op de baan want het verkopen van vaders’ goei merchandise kon ik als de beste. Uit de vele klapjes die ik toen met de slagers had, ontstond een onvoorwaardelijke liefde voor de stiel.
Minder maar beter
De liefde bleef. Kwantiteit maakte plaats voor kwaliteit. Of om het met de woorden van Vlaanderens bekendste slager Hendrik Dierendonck te zeggen : “ Vlees eet je zoals je wijn drinkt : niet elke dag een fles, maar als je één drinkt, wil je een goed glas.” Voor dat goed stukje vlees, rij ik graag een ommetje. Ik heb een selectie van slagers die ik frequenteer. Bij Rik ga ik langs voor pensen en mosterdspek, bij Noël vind ik dan weer het beste rundvlees, speciaal op mijn maat gesneden.
Of helemaal niets meer
En dan komt de dag waarop je dochter beslist om geen vlees meer te eten. Het kwam aan als een klop van een slagersbijl. “Hoe moet ik nu gaan koken? Hoe zorg ik ervoor dat ze voldoende eiwitten binnenkrijgt? Weet je, ik ben best wel traditioneel als het op koken aankomt. Recepten draaien al sinds mijn eerste kookavonturen rond vlees en groentjes zwierde ik er altijd wel ergens bij.
Bedankt Sarah, Jamie en Fie
Maar tijden én kinderen veranderen. Mama’s gelukkig ook. Al ging dat laatste niet zonder slag of stoot. De vleesvervangers uit de supermarkt waren vaak de inzet van heftige tafeldiscussies. Af en toe wou ik haar stiekem bekeren en maakte ik nog één keer haar vleesfavorietjes. Maar zelfs de beste vol-au-vent kon haar niet overtuigen ☺. Stap voor stap maakte ik de omslag. Sarah, onze sympathieke groenteboerin leerde mij vegetarisch koken. Jamie geeft mij met zijn nieuwste boek VEG elke dag inspiratie. En dochter Fie, die heeft van haar moeder een groentekok gemaakt.
