10 juni 2010 was een belangrijke dag in mijn foodiebestaan. Op die dag ging ik namelijk voor het eerst dineren bij La Paix én begon ik met Cuberdon & Macaron. 7 jaar later blik ik tevreden terug en koester ik de mooie momenten die ik aan mijn blog beleefd heb. Ik zit nu weer aan de keukentafel waar ik ooit begon met Cuberdon & Macaron. De eerste lay-out was affreus, om dan nog maar te zwijgen van de foto’s die ik nam. Ik had in die tijd duidelijk niet veel kaas gegeten van foodfotografie en ik kon ook geen Insta-filterke inroepen om het beeld wat smakelijker te maken. Maar dat kon mij allemaal niet deren. Ik deed mijn gedacht, blogde gepassioneerd en was megacontent als er een volger bij kwam of als er een leuke reactie gepost werd.
Een jaar later volgden de eerste uitnodigingen voor evenementen. Man, vereerd dat ik daar mee was. Duidelijk iets wat ik mij nu- met gemiddeld 10 uitnodigingen per week – niet meer kan voorstellen. Misschien was deze tijd nog wel de meest authentieke. Ik was samen met Yves, Els, Iris, Caroline, Thomas en Mélanie één van de pioniers in foodbloggerland. Het topmoment was ongetwijfeld de voorstelling van het boek van Dominique Persoone. Hij was de eerste die 5 jaar geleden het belang van een goede blogger wist te onderstrepen. Bedankt Dominique je bent top!
Nadien volgde er een heuse blogrevolutie. Foodblogs werden professioneler en haalden een ongekend niveau. Manon, Ellen, Myriam, Annelies, Geertrui,…..chapeau dames! Met dit professionalisme kwam ook de stijgende interesse van merken en PR-bureaus. Het is altijd een evenwichtsoefening geweest. Eerst ben ik super content voor al de opportuniteiten die ik hierdoor kreeg. Ik ken nu het verhaal achter Hendrick’s Gin, Zubrowka, Zwitserse kazen, Tabasco, Bluepoint Beer….,ik ging aan tafel bij Graanmarkt 13, Balls & Glory, Roger Van Damme en maakte fantastische trips naar oa Ierland en de Camargue. Daarnaast ben ik ook bezorgd om hiermee mijn ongedwongenheid en authenticiteit te verliezen. Als je een to do-lijstje met blogposts over merken moet beginnen afwerken, ben je volgens mij verkeerd bezig. Maar goed, iedere blogger moet verstandig genoeg zijn om dit voor zichzelf te beslissen. Ik probeer het alvast te beperken tot food waar nog een echte story in zit.
Wat de toekomst brengt, weet je nooit. Ik weet één ding zeker : ik beleef nog altijd heel veel plezier aan mijn blog. Het zorgt ervoor dat ik mee ben met de nieuwste trends, het is een ideaal middel om te netwerken en ik kom op plaatsen waar ik anders niet of zelden zou binnenraken. Zoals ik eerder al schreef, zijn dit de onderwerpen waarover ik wil blijven schrijven…
- Simpele kost : authentieke gerechten gepresenteerd op een vintagebord en gefotografeerd met mijn iPhone, al dan met een filterke.
- Fijne adresjes die ik samen met vrienden en familie ontdek. Dit jaar leg ik mijn focus op alles tussen Brussel en Gent. Aarzel niet om jouw favorieten te bezorgen!
- Leuke verhalen voor echt eten. Van fleur de sel en Tabasco kreeg je het voorbije jaar al ene uitgebreid verslag. Andere leuke ‘food & stories’ volgen in de komende maanden.
Tot slot blijf ik mijzelf maar een simpel foodbloggerke vinden. Het is nog altijd niet evident dat mensen weten wat een blog is, laat staan wat de impact is. Zo schreef ik ooit een blogpost over één van mijn favoriete bistro’s in de buurt. Lang had deze zaak geen website en diende mijn blogpost vaak als het eerste contact. Als dank schreven ze een fragment uit die blogpost op hun groot krijtbord in het midden van het zaak. Misschien was dit wel het mooiste compliment dat ik kreeg en gaf ik zo deze kleine ondernemer een flinke duw in de rug.
Suggesties, verbeterpunten, ideetjes zijn altijd welkom! Aarzel dus niet om te reageren op dit bericht! Eeuwige dankbaarheid komt jouw richting uit.
Gelukkige blogverjaardag!
Er is inderdaad heel wat veranderd in blogland. Mijn blog is ondertussen niet meer puur food meer, en ik ben er zeker niet zo professioneel mee bezig als jij. Maar zolang we het allemaal leuk vinden, en onze lezers ook, is het allemaal goed :-).
inderdaad zo moet het zijn. Ik geniet ook elke keer als ik jouw schattige dochter zie.
Oh, zo lief! 🙂
Liefste Anniek, ik zou jou helemaal geen “simpel foodbloggerke” noemen. Toen ik een 7-tal jaar geleden voor het eerst foodblogs ontdekte, was de jouwe de eerste die ik steevast las. En nu nog steeds kom ik graag terug naar dit vertrouwde plaatsje op het wereld wijde web, waar het altijd gezellig toeven is, waar het nog steeds voelt als thuis. Ik geniet van jouw authentieke, no-nonsense verhalen, jouw fijne, herkenbare schrijfstijl, je liefde voor de kleine (food) ondernemer. Doe er nog minstens een jaar of 7 bij! ???
Dit pakt mij nu zie. Bedankt voor deze keileuke reactie Annelies (alias één van die boogmadammen waar ik mijn hoed voor af doe) Ik probeer er zeker mee verder te gaan en jou heel veel gezelligheid te brengen. Er staan enkele hele leuke posts gepland….zet je maar schrap 🙂
Wel, het is helemaal gemeend! Ik kijk al uit naar mijn wekelijkse portie gezelligheid hier… ?
❤️❤️❤️❤️
Thanks Wim !
Lieve Anniek,
In de eerste plaats proficiat met je 7 jaar bloggen. Waaw, een eeuwigheid al, daar doe ik mijn hoedje voor af. De pionier die ondanks alles authentiek gebleven is en gewoon haar goesting doet. Ik kom hier heel graag lezen, je hebt een eigenzinnige, zalige stijl en ook al omdat jouw taaltje mij zo bekend in de oren klinkt ? Ook toen ik een slecht moment had, was je er. Je bent een topmadam, verre van een simpel bloggerke. Je was de eerste blogmadam die ik ontmoette en ik voelde mij onmiddellijk goed bij jou! Blijf zoals je bent en ik hoop je binnenkort nog eens terug te zien! Groetjes, Geertrui
Liefste Geertrui,
Ik ga ervan blozen. Merci voor de mooie reactie. En ja het is veel te lang geleden. Misschien moeten wij nog eens naar A La Mort Subite gaan. Ik vind trouwens dat je heel goed bezig bent. Heel consequent en fantastische fotografie. Tot binnenkort XXXX
Wat een mooi tekstje Anniek, ik hoop dat jij nog heel lang blijft bloggen. Je bent een voorbeeld voor de nieuwe generatie 😉 en remember be bold or italic, never regular (en eet veel macarons dat ook ja 😉 )!
Ik zal mij best doen 🙂 merci voor de leuke reactie