Mémé Gusta…op bezoek bij ons bomma

Eindelijk! Meer dan een jaar hebben we geduld moeten oefenen om Mémé Gusta een bezoekje te brengen. Van zodra ze vorig jaar in de finale zaten van ‘Mijn Pop-uprestaurant’ zaten,  waren we van plan en tafeltje te reserveren. Jammer genoeg vielen ze net voor de eindmeet af. Onterecht want zij zijn voor mij de échte winnaars. Gelukkig bleven ze niet bij de pakken zitten en openden Jan en Nele hun eigen Mémé Gusta in de schaduw van het Gentse Gravensteen.

Ik ben toch altijd wat op mijn hoede met tv-formats. Er wordt geknipt, geplakt, bijgestuurd, geacteerd… zodat de werkelijkheid soms ver te zoeken is. Groot was dan ook mijn verbazing dat bij Mémé Gusta alles was zoals ik het me had voorgesteld.  Een warm aangekleed  restaurant met subtiele details doen je effectief aan de woonkamer van de bomma denken. Om dan nog maar te zwijgen van de vriendelijke ontvangst waardoor Jan en Nele in ’t echt al minstens even sympathiek zijn dan op TV.

We startten met een glas cava en een frisse, orginele mocktail. Als voorgerecht kozen we de ganaalkroketten, smeuïg en overvloedig voorzien van verse garnalen, en de toast champignon. De toast was pure nostalgie en deed me terugdenken aan zondagavonden heel lang geleden, toen mama een lekkere toast champignon voor ons klaarmaakte. Deze toast was een upgrade van de klassieke toast met smaakvolle oesterzwammen.

Voor het hoofdgerecht viel onze keuze op de steak tartaar en het koninginnenhapje. De steak was hemels vers en smaakvol gepresenteerd met het bijhorende eitje. Het koninginnenhapje was echt wel zoals het vroeger was , met grote brokken kip, dikke balletjes, lekkere champignons en vergezeld van een lekkere krokante koek en verse frietjes.Na het stevige voor- en hoofdgerecht hebben we er dan toch maar voor gekozen om één dessert te delen, ’sharing’ op grootmoeders wijze. Het bordje soezeboelekes werd aan tafel overgoten met heerlijke verse chocoladesaus. (foto VTM-koken)

Het eten en de inrichting doen je aan vroeger denken. Een vleugje melancholie is dan ook niet vreemd bij deze restaurantbeleving. De gerechten worden geserveerd op oude borden met grote porties en echte smaken, gewoon terug naar de basis zonder zalfjes en vergeten groenten.

Je kan er heel ontspannen eten, geen stress in de keuken of in de zaal. Het vriendelijke personeel bestaat nog steeds uit dezelfde mensen van tijdens de tv-wedstrijd. Ze zijn zelfs zo toegewijd dat ze een tatoo hebben met het logo van de zaak, of was dat na een iets te uitbundige avond toen ze naar een volgende ronde doorstootten?

Ik hoop dat Mémé Gusta nog heel oud mag worden zodat we haar andere gerechten ook snel kunnen proeven. Mémé Gusta… me gusta (= ik vind je leuk). Meer info vinden jullie op hun mooie website.

Liefste Bart, Lien, Kurt en Hilde bedankt voor deze mooie blogpost en dito foto’s. It runs in the family 🙂